Πριν 4 χρόνια έπρεπε να χάσω βάρος… Η υγεία μου ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και έτσι σκέφτηκα να ξεκινήσω το τρέξιμο που το σιχαινόμουν!! Γιατί; γιατί με κούραζε, με τσάκιζε, μου έδειχνε κατάματα πόσο κακή φυσική κατάσταση είχα, γιατί μου έδειχνε ότι δεν μπορώ, δεν αντέχω, γιατί μου έδειχνε ότι καπνίζω, ότι πίνω, ότι τρώω σαβούρα. Ήταν σα να είχα έναν πολύ σκληρό και κακότροπο προπονητή. Μετά από 4 χρόνια, με όπλο μου την επιμονή, η σαβούρα καταργήθηκε, το τσιγάρο κόπηκε, το αλκοόλ ξεχάστηκε στην ιστορία, τα κιλά εξαφανίστηκαν και ενσωματώθηκε στη ζωή μου το αερόβιο, η διατροφή, η προπόνηση και αυτό που όλοι λέμε υγεία. Πριν 4 χρόνια, αν μπορούσες όλα αυτά να μου τα πεις, θα σου έλεγα ” όχι… Αδύνατο… Δεν το έχω… Δεν είμαι σαν αυτούς… Είμαι μεγάλος πια… Έχω προβλήματα… Δεν προλαβαίνω…. Έχω οικογένεια… Θέλει χρόνο και χρήμα… Άσε θα πάρω κάνα γόνατο στο χέρι… Βαριέμαι…” Χωρίς το παρελθόν μου το μέλλον δεν θα μου έδινε τόση αξία.
Την ιδέα ενός προπονητή μου την φύτρωσε η επιμονή δύο συναθλητών, του Νίκου Μπλιουκά και της γυναίκας μου Anna Pegia. Δεν ήθελα… Ξέρω εγώ.. μια χαρά τα πάω έλεγα… Όχι…
Έτσι και αλλιώς ποιος είμαι… Σιγά τώρα… Τι έχω να κερδίσω… Και κέρδισα! Κέρδισα υγεία, σωστό τρέξιμο, σωστή διαχείριση, σωστή προπόνηση και αποκατάσταση. Και κάτι που δεν έχει βαθμό μέτρησης… Έναν υπέροχο άνθρωπο που έχω στη ζωή μου.. Nikos Katsilas δεν θα πω τίποτα περισσότερο, το όνομα του είναι βαρύ και ιδιαίτερα σημαντικό για μένα!
Σαν τρένο χωρίς φρένο η ζωή μου, η γυναίκα μου είναι αυτή που βάζει μπροστά την γραμμή να πατήσω και δεν εκτροχιάζομαι!! Πάντα! Και αυτό έχει πολύ δουλειά!! Μια υπέροχη και δυνατή αθλήτρια, μια υπέροχη γυναίκα, μια γυναίκα που σέβομαι και την αγαπώ για τα πάντα τής! Ναι είναι πολύ καλό που κάνουμε το ίδιο μαζί, γιατί έτσι καταλαβαινόμαστε… Όχι δεν καταλαβαίνουμε έτσι ο ένας τον άλλο… Τα τελευταία 18 χρόνια είμαστε έτσι… Εάν εγώ θέλω να ανέβω το Έβερεστ, θα το βάλει κάτω και θα το δουλέψει και θα μου μιλήσει σωστά… Εάν αυτή θέλει γίνει ο πρόεδρος της Αμερικής εγώ θα μπω μπροστά να της ανοίξω τον δρόμο! Πάραυτα το να είναι και οι 2 αθλητές δεν είναι εύκολο… Υπάρχει πίεση… Όμως υπάρχει αγάπη.. σεβασμός… Ειλικρίνεια… Σέ ευχαριστώ!! Σέ ευχαριστώ, σ’ αγαπώ αστέρι μου όμορφο!
Χθες λοιπόν, για πρώτη φορά έτρεξα τον μαραθώνιο, την κλασσική διαδρομή, την ιστορία της Ελλάδας. Και ξέρετε κάτι;; Τον κέρδισα…!!! Όχι δεν βγήκα πρώτος, ούτε και ποτέ θα βγω αλλά τον κέρδισα… Για όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω τον κέρδισα… Τον νίκησα… Και εύχομαι όσοι κατέρρευσαν χθες, όσα σώματα είδα σε καρπα να είναι όλοι όρθιοι και πιο δυνατοί… Που από ότι μαθαίνω είναι…
Dellios Filippos Nicole Meli ο ένας δίπλα σε μένα και η άλλη δίπλα στη γυναίκα μου… Με ενδοεπικονωνία… Με σακίδιο πρώτων βοηθειών… Με ενημέρωση κλίσεων ανηφορικών και κατηφορικών και αποστάσεων. Με παρότρυνση την στιγμή που για μένα ο πόνος είχε πάρει την τιμητική του θέση στο μυαλό μου και με πίεζε να κάνω στην άκρη… Με φουλ υποστήριξη!! Χίλια ευχαριστώ! Και του χρόνου πάλι όλοι μαζί!!
Γιατί στη ζωή πρέπει να σταθείς μπροστά στο θηρίο, πρέπει να ορκιστείς ότι θα το αντιμετωπίσεις, πρέπει να προσπαθήσεις να το φτάσεις ως το τέλος!
Μην τα παρατάς…
Δέλλιος Δημήτριος – Αθλητής του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Χαλκιδικής
